Shit, ik ben overspannen/heb een burn-out

Even een woordje vooraf. Misschien volg je me niet via Instagram, en kijk je alleen af en toe hier of ik wat heb geplaatst. Dan komt het onderstaande waarschijnlijk als een verrassing. Maar wist je het al, ben je hier om gewoon te lezen of om de situatie te begrijpen? Of ben je misschien hier omdat je (bang bent dat je) in een soortgelijke situatie zit? Weet dat je me altijd een berichtje kunt sturen als je er niet uitkomt of denkt dat de aarde onder je voeten wegzakt!




In dit artikel vertel ik je over mijn overspannenheid/burn-out. Ik noem beide benamingen omdat er volgens mij niet een officiële diagnose voor is, maar ik ben in behandeling bij een huisarts en praktijkondersteuner. Een burn-out duurt meestal lang, overspannenheid kun je nog ombuigen. Dit verhaal is misschien een beetje een wirwar omdat ik van alles wil vertellen, haha.. nogmaals, als je vragen hebt mag je die zeker sturen!

Shit, dit is niet goed
Het is oktober 2020 als ik in de keuken van mijn werk sta. Ik ben vreselijk aan het trillen en voel me opgejaagd. Shit, dit is niet goed. Er is geen reden me zo te voelen, toch? Ja, werk was de afgelopen tijd soms best hectisch, maar over het algemeen ben ik met deze baan juist in een rustiger vaarwater gekomen. Door mijn achtergrond (altijd al trillende handen gehad) denk ik dat het misschien aan mijn medicijnen ligt. Ik bel de huisarts voor een afspraak en kan best snel terecht. 


Het is ook oktober 2020 als ik een social media training volg. Achteraf bleek dit de laatste officiële werkdag in mijn 'oude' fulltime schema. Social media is mijn grote passie op werkgebied. Deze dag zit ik er bij met een op hol geslagen lijf. Spanning heeft zich omgezet naar rare pijntjes. Nog een symptoom is dat ik al weken af en toe last heb van een trillend ooglid, iets wat ik herken van mijn vorige baan. Alles wat ik normaal gesproken zo leuk vind, vind ik nog steeds leuk, maar het moeten concentreren alleen al zorgt ervoor dat ik onwijs moe ben en ik niet kan wachten tot deze slideshow voorbij is. 

Een paar dagen later heb ik de eerste afspraak bij de huisarts. Deze dag ben ik helemaal op hol geslagen. Op een vreemde manier ben ik hier blij mee omdat de huisarts dan ziet dat er iets aan de hand is. Mijn adem gaat helemaal verkeerd, ik zit half te hyperventileren op de doktersstoel en ik heb al dagen het gevoel dat er een strakke band rondom mijn borstkas zit. Ik tril nog steeds verschrikkelijk. Om hartproblemen uit te sluiten moet ik per direct naar het ziekenhuis om bloed te prikken.


Een paar dagen later belt de huisarts. Omdat er een paar dagen tussen het prikken en de uitslag zit, weet ik eigenlijk al wat er aan de hand is. Mocht ik een hartprobleem hebben, dan had ik namelijk naar alle waarschijnlijkheid al lang wat gehoord. Mijn klachten lijken heel erg op overspannenheid. Ik durf het tegen de dokter voor het eerst uit te spreken. Dat had ik voorheen niet eerder gedaan, maar zij beaamt het direct. Ik ben namelijk verder gezond (yes!) maar als ik zo door ga, gaat het niet goed. Ik kan een afspraak maken met de praktijkondersteuner van de huisarts, maar ben nog even overdonderd van dit telefoongesprek. Pas twee weken later meld ik me aan voor een afspraak en weer twee weken later kan ik terecht.

Heb jij een burn-out?

Misschien weet jij nog niet of je een burn-out hebt of overspannen bent, maar herken je wel wat in mijn verhaal. Achteraf zijn de signalen duidelijker dan wanneer ze gebeuren (voor de eerste keer). Ik denk dat als je dit één keer hebt meegemaakt, je de signalen veel sneller herkent. Het belangrijkste: luister naar je lichaam. Als je lijf iets gaat doen wat anders is dan normaal, denk dus aan concentratieproblemen, een trillend ooglid of gekke pijntjes, dan is er iets aan de hand.

Wat ik je ook ECHT op het hart wil drukken als je dit leest en klachten hebt: ik heb me lichamelijk vreselijk ziek gevoeld maar dit betekent even hard gezegd niet meteen dat je doodgaat of dat het allemaal in de soep loopt en niet meer goedkomt. Dit is echter moeilijk te geloven als je er doorheen gaat. Ik kon op een gegeven moment geen hap meer door m'n keel krijgen omdat ik er zo misselijk van werd. Slapen ging niet meer omdat ik zo'n last had van mijn lijf. Ik heb het een week lang vreselijk warm-koud gehad. Alles in mijn bovenlijf was overstuur. Juist omdat dat de plek is waar zoveel belangrijke organen zitten kun je heel erg van slag raken.

Burn-out kan je echt SUPER veel klachten geven en ik heb er heel veel gehad. Het beste advies, stop met Google en laat je eventueel geruststellen door je huisarts. Heel triest maar dat laatste heb ik echt meerdere keren nodig gehad: oké Iris, je bent gezond, het is de burn-out die klachten geeft.

Statement Gregory van der Wiel
In die tussenperiode ontdek ik best iets belangrijks voor mij; een eerste herkenningspunt. Het verhaal van Gregory van der Wiel. Het was alsof ik mijn eigen verhaal las en hoe raar dat ook klinkt: het voelde heel fijn. Vooral door zijn woorden 'dit kan iedereen overkomen' en geloof me, dat is zo. Nooit had ik gedacht in dit schuitje te zitten, iedereen vindt me altijd zo sterk, maar misschien stond sterk zijn voor mij nu gelijk aan jarenlang andere emoties wegdrukken waardoor ik nu even gebroken ben. Ik weet verder niet 100% zeker waarom ineens deze symptomen heb, het blijft voor mij namelijk zelf ook gissen.


Werken met burn-out/overspanning
Dit is voor iedereen verschillend, maar ik had gelijk zoiets van 'oke ik moet een tandje minder, maar helemaal stoppen met werken zie ik niet zitten'. Een aantal dingen spelen mee: ik ben nog niet super lang in dienst bij dit bedrijf én ik wilde simpelweg niet helemaal van de aardbodem verdwijnen. Mijn collega's zijn vriendelijk en begripvol waardoor ik zelf ook wil blijven werken. Hoewel ik er soms totaal geen zin in heb (wat normaal is!) vind ik mijn werk wel leuk. Natuurlijk speelt het mee of je baas/collega's begrip tonen voor de situatie (of juist niet). Misschien zijn er voor jou andere omstandigheden waardoor je helemaal niet naar je werk kunt en dat is ook oké. Ik hoorde gisteren in een webinar dat iemand tijdens zijn herstel eerst twee keer langs zijn werk is gereden in de auto om gewoon even te kijken. Dat is natuurlijk ook prima! Die eerste stap is voor iedereen verschillend en voor mij was dat minder werken en voornamelijk minder aanwezigheid op kantoor, met de voorwaarde dat ik kom wanneer ik me goed voel. Inmiddels is dat anders door de tweede lockdown, dus werk ik alleen nog thuis enkele uren.


Wisselende dagen
Ik blijf maar zeggen 'wat lastig is'... maar nog eens: wat lastig is voor mij is dat het wisselt hoe het gaat. De ene dag word ik wakker en gaat het lichamelijk prima, maar voel me ik helemaal foggy en jankerig. De andere dag word ik wakker met wat lichamelijke pijntjes maar kan ik best iets leuks gaan doen of gaan werken. Ik kan me ook in de ochtend slecht voelen, er doorheen gaan en me dan oké voelen. Het irritante? Ik kan hier echt niks over zeggen. Mijn gevoel en stemming valt niet te plannen, was het maar zo. Ik merk alleen wel dat dingen die 'moeten' best wel zwaar vallen. Dit is zeker niet altijd werkgerelateerd: ik vond een uitje naar de Intratuin ook een enorme horde waar ik overheen moest. Een jaar geleden had je dat nooit uit mijn strot horen komen, want wie wordt er nou niet gelukkig van een glitterende wc-rol kerstbal?


Ik merk ook aan mezelf dat ik heel veel prikkels over het algemeen niet zo goed aankan momenteel. Bepaalde winkels die ik eerst geweldig vond kan ik nu echt vreselijk vinden. Denk daarbij aan de Cranenbroek, dit was echt de hel op aarde voor mij. Heb me voorgenomen een keer terug te gaan als ik me beter voel, wat een overwinning gaat dat zijn haha! We zitten nu midden in een crisis waardoor we sowieso niet naar winkels kunnen, maar ik kan je aanraden dit ook echt te skippen als je het niet trekt en te beginnen met dingen die je wel trekt, bijvoorbeeld wandelen en eventueel 5 minuten boodschappen doen.

Wat mij ook helpt is dat ik momenteel even niet alleen woon, maar bij mijn ouders 'op vakantie' ben. Heb jij die mogelijkheid niet, zorg dan wel echt voor veel contact met mensen waar je bij terecht kunt. Ik merkte aan mezelf dat ik liever alleen wilde zijn en andere mensen niet wilde belasten met mijn ellende, maar dit maakt je absoluut niet beter.

Burn-out of depressie
Wat ik lastig vind is dat burn-out en depressie ergens wel op elkaar lijken. De vraag 'ben je dan niet depressief' is moeilijk. Hier zijn wel betrouwbare testen voor die je ook via de huisarts kunt doen, ik kwam daar goed uit. Ik zag (en zie nog steeds af en toe) er alleen vreselijk tegenop om ergens naartoe te gaan of ik heb in de ochtend een negatief gevoel dat gedurende de dag terug kan komen. Waarom is dat? Omdat ik bang ben dat ik moet 'ontladen', lees vreselijk janken om niks, en dat mensen dat niet begrijpen of dat iedereen me daardoor raar aan zal staren. Ook is het vermoeiend om naar vrienden/familie te gaan waar je een tijdje niet bent geweest. De vraag 'hoe gaat het' is namelijk niet te vermijden. Maar ik beleef nog wel plezier aan dingen die ik doe. Ik vind het fijn mezelf op te maken, ik kijk nog met plezier naar kansloze programma's als Temptation Island en ik vind het prettig om mijn familie en vrienden te zien, al ben ik soms zelf niet zo gezellig. 

Wat ik wil zeggen; een burn-out of overspannenheid is écht anders dan depressie. Lusteloos zijn kan ook bij burn-out horen, maar lijkt op depressie. Geef jezelf geen diagnose maar ga wel in gesprek als je twijfels hebt. Het kan ook omslaan, dus blijf op jezelf letten.

Zoeken

Wat ik momenteel vooral doe ik zoeken. Ik zoek naar een balans tussen doorzetten en naar huis gaan wanneer het niet gaat. Ik zoek naar een balans tussen belasten en rust nemen. Ik ben ook nog wel bezig met accepteren van slechte momenten, die mogen er ook zijn. 


Waarom delen?
Ik heb het al eens eerder aangegeven op mijn Instagrampagina, maar wil het hier ook nog even zeggen. De reden waarom ik dit deel is omdat ik rust vind in het opschrijven van gebeurtenissen en ik vind het zelf heel fijn om verhalen te lezen van mensen die in een soortgelijke situatie zitten of beter nog, hebben gezeten. Herkenning is prettig omdat je dan simpelweg weet dat je niet dood gaat, maar weet en accepteert dat je een burn-out hebt waar je weer uit gaat komen. Als je hier doorheen gaat begrijp je me denk ik precies.

Wil jij nou fijne inspiratie?
Hier wat tips waar ik tot nu toe best veel aan heb gehad:
Het boek 'steeds leuker' en de bijbehorende website sochicken
Ruud Meulenberg training & coaching webinar & artikelen
De podcast van Gwen van Poorten en Kukuru van Giel Beelen (die laatste gesprekken zijn soms wel erg diepgaand/heftig, kijk het gerust in meerdere delen of over meerdere dagen)


Wellicht komt er nog meer op mijn pad waar ik iets aan heb. Als dat zo is laat ik het uiteraard weten!


Tips zijn goedbedoeld en je mag ze wat mij betreft best achter laten, maar respecteer dat ieder z'n situatie anders is.

3 opmerkingen

  1. Je las het al bij mij, maar zó herkenbaar. Ik ben vorige week woensdag compleet ingestort en krijg vanaf volgende week ook hulp bij een praktijkondersteuner. Mijn blog en Instagram zijn mijn lichtpuntjes. Gisteren een 'goede' dag, lekker wat blogs gelezen enzo. Vandaag weer pijn in mijn lichaam en amper wat gedaan. Het is inderdaad zo wisselend. Geen pijl op te trekken. Sterkte ! X

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat fijn dat je jouw ervaringen deelt! Ik weet zeker dat je er mensen mee kunt helpen/ informeren. Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen

Thanks voor je reactie!