Hoe gaat het nu met mijn burn-out? Nieuwe inzichten, waar loop ik tegen aan, wat helpt mij?

Hi allemaal, het is eind januari en dat betekent dat ik nu zo'n drie maanden in mijn burn-out zit. Ik heb daar eerder over geschreven in dit en dit artikel. In het eerste lees je hoe ik voelde dat er iets mis was, het tweede artikel geeft je wat tips over hoe je met burn-out om kunt gaan. Dit is deel drie en wordt echt een mega persoonlijk artikel. Ik weet dat er mensen zijn die dit lezen die er blij mee zijn. Daar doe ik dit voor, daarnaast is het voor mij ook fijn om terug te kijken.




Hoe gaat het nu?
Ik moet eerlijk zeggen: het is echt heel zwaar (geweest). Ik dacht in december dat ik mijn dieptepunt had geraakt, niet echt wetende dat ik in januari een nieuw dieptepunt zou bereiken en misschien komt er nog wel een dieptepunt aan. Dit heb ik in gesprek met mijn oom ook gehoord: wanneer je denkt dat het ergste hebt gehad, komt er nog een ergere situatie. Hoera.

Ik heb overigens nog steeds gesprekken met een praktijkondersteuner. Als ik er behoefte aan heb kan ik door naar een psycholoog, maar ik weet nog niet of ik dit ga doen.

Wat is een dieptepunt?
Op sommige momenten denk ik echt: dit komt nooit meer goed. Ik blijf de rest van dit leven met een negatieve regenbui boven mijn hoofd hangen. Ga ik ooit weer gewoon mijn onbezorgde zelf zijn? En kan dat alsjeblieft gisteren in plaats van morgen? Dat maakt me angstig en ook best wel ongelukkig en pessimistisch. Het resulteert er ook in dat het me soms te veel wordt (hyperventilatie, paniekaanval). Op dit soort momenten kan ik niet geloven dat ik die dag ervoor iets leuks heb gedaan en me daar oprecht goed bij voelde. Ik heb het super recent nog meegemaakt: ik was de hele dag met mijn beste vriendin. We hadden super lekker eten, we keken kansloze televisie, we hebben samen hard gelachen. Die avond voelde ik me weer gewoon MEZELF en voldaan. Ja ik was moe, maar moe op een gezonde manier. De dag erna zakte ik als een pudding in elkaar met een gigantisch dieptepunt. Daar was de onaangekondigde zwarte wolk weer. De vraag voor mij blijft; HOE KAN DIT NOU? Ik begriip het niet en ik wil het niet. Maar er is dus nog duidelijk een beetje boodschap die mijn lichaam wil vertellen: ik ben er nog niet, rustig aan, TIJD is je vriend.

Het is dus mega belangrijk om me te blijven realiseren: je komt er wel, want af en toe ben je er al. Ik zal alleen misschien nog wel 50 keer met m'n kop tegen een muur aanrennen. Het lastige is dat als je in zo'n bui zit (eigenlijk voelt het letterlijk en figuurlijk zo) dat je helemaal vergeet dat je goede momenten en dagen hebt. Daarom: schrijf ze op. Ik vertelde al over Vertellis -bekt lekker he- en dat helpt heel erg met documenteren van hoe je je die dag voelde. Ik vergeet soms de goede dagen op te schrijven omdat het dan 'niet nodig is', maar dat is het dus juist wel. Anders heb je alleen de confronterende klote dagen om op terug te kijken. Wil je niet. Je ellendige jij moet ook weten dat je normale jij nog bestaat.

Realisatiemomenten
Mijn gedachten zijn soms één grote brei aan ellendige gedachten en ik lijk er te veel in te blijven hangen. Dit is een verkeerd iets: je wil leven in het nu! Aansluitend, en een beetje tegenovergesteld, ben ik altijd nogal een toekomstvoorspeller geweest, misschien herken je dat. Nu ik een burn-out heb lijk ik wel een waarzegger, haha. Van tevoren ben ik al dingen aan het invullen die mogelijk kunnen gebeuren en dat zie ik het alweer misgaan en instorten. Ergens ben ik altijd al wel een beetje zo geweest. Dingen voorspellen is eigenlijk sowieso ongezond. Maar als je niet goed in je vel zit is het echt een no-go. Kappen dus.

Ik ben er verder achter gekomen dat mijn gedachten niet per definitie altijd negatief zijn, ik heb vooral heel veel angst om bepaalde dingen te denken én ik ben bang voor terugvallen. Dit houdt me tegen, want daardoor gun ik het mezelf minder om het leuk te hebben, ik geloof het bijna niet. Deze realisatie was voor mij best bijzonder en belangrijk, want ik ben niet gek, ik probeer mezelf gek te maken!

Geen 'grote' gedachten/plannen
De belangrijkste realisatie voor mij was dat ik 'grote gedachten' nu niet moest hebben. Ik stelde mezelf een paar vragen die ik niet moest stellen op dit moment.

- Welke dingen moet ik NU veranderen om weer super gelukkig te zijn?
- Wat moet ik doen om het leven zo zinvol mogelijk te maken?
- Zit ik goed met mijn werk, mijn huis, mijn vriendschappen? 

Spookt dit ook wel eens door je hoofd? Dan kan ik je vertellen: dit zijn dingen waar je NIET, ik herhaal NIET mee bezig moet zijn als je niet lekker in je vel zit. Waarom? Omdat je die antwoorden nu niet hebt, wat gewoon NORMAAL is, en je er niet goed over kunt oordelen. Moet je gewoon helemaal niet willen, niet doen dus. Jij staat even vooraan, je herstel staat vooraan. Al die gedachten die misschien door je hoofd spoken kun je simpelweg niet de aandacht geven zoals je dat kunt doen als je helder in je koppie bent en je je goed voelt. Je hoeft niet na te denken over veel te diepe dingen waar je nu niet op kunt antwoorden. 

De stappen zijn nu klein. Ja, dat is irritant en gaat te langzaam. Maar dit is niet de tijd om grote stappen te nemen. Het komt echt wel. Ik schrijf dit ook echt op omdat ik dit zelf wil toepassen en geloven. Eigenlijk zou ik dit als poster moeten laten afdrukken, haha.




Verwerken
Natuurlijk zijn er dingen waardoor ik tegen de lamp aan ben gelopen. Zo heb ik zelf jarenlang mijn emoties weggedrukt (met heel weinig uitzonderingen) omdat ik dacht dat ik dan sterk was. Dit betekent dat er veel dingen van vroeger wel naar boven komen. Een moeilijke ervaring met werk, ergens vervelend weg zijn gegaan en een deuk hebben opgelopen, bijvoorbeeld. Allemaal dingen die wel aandacht nodig hebben, dus toch even terug naar het verleden, maar wel de realisatie dat ik het verleden niet meer kan veranderen. 

Werken
Het verbaast mensen misschien, maar ja, ik werk nog. De huisarts zei 'neem nou even helemaal vrij!' maar ik zag dit zelf niet zitten. Ik heb nu drie dagen een vrij duidelijk doel: een paar uurtjes werken. Dit gaat oprecht best goed. Ben ik te moe of trek ik het even niet, dan meld ik het en stop ik even. Nu werken we natuurlijk wel allemaal thuis en vind ik het nog rete spannend om naar kantoor te komen, maar dat is iets voor de toekomst. Dus laten we die maar even niet voorspellen ;-). Dit is hoe het nu gaat en ondanks dat ik vind dat het veel te lang duurt mag ik best zeggen dat ik er veel aan doe om weer een beetje de oude Iris te worden, of misschien wel een Iris 2.0 versie. Het zal waarschijnlijk nog best lang duren, maar we komen er.

Extra tips
Ik heb nog een paar tips en video's voor je verzameld die ik de moeite waard vind.

Angst & paniekaanvallen: deze video van Geert van angstoverwinnen 
Burn-out ervaring en druk op jezelf: deze video van Vera Camilla
Burn-out tips: Ruud Meulenberg (hij doet regelmatig webinars die gratis zijn + erg fijn)
Documentatie van hoe je dag is: vertellis Chapters
Een daglicht lamp gebruiken (mijne is niet meer te koop, maar er is een nieuwere versie)

Mocht je iets hebben gehad aan dit artikel; super fijn. En als je vragen hebt, wil je iets kwijt, weet dan dat je mij altijd een mail of DM mag sturen.

Liefs!

Iris

1 opmerking

Thanks voor je reactie!