Hi allemaal,
De afgelopen paar dagen voelde ik me niet zo top. Het ging erg slecht met onze lieve poes, Isa. Al weken wilde ze eigenlijk niets meer eten, haar vacht zag er ook steeds doffer en slechter uit. Gisteravond om half 8 is ze ingeslapen. Het bleek dat ze kanker had- waarschijnlijk had ze sowieso niet lang meer geleefd, en als ze nog langer bij ons was gebleven had ze heel veel pijn gehad. Lieve Isa is niet meer.
We hebben Isa ongeveer 7 jaar geleden opgehaald. Ze werd geschat op 1 jaar. Ze kwam uit het asiel en zoals je dat soms wel vaker hoort van asieldieren, heeft deze kat ons echt uitgekozen. Ze was meteen dol op mijn moeder en later trok ze steeds vaker naar mij toe. Het was echt een knuffelbeestje. Toen ik weer thuis kwam wonen in februari, werden we al helemaal maatjes. Zodra ik ging zitten, zat ze op m´n schoot. Het was echt mijn maatje. Je kunt begrijpen dat ik het vreselijk vind dat ze er niet meer is.
Ik snap dat veel mensen dierenliefde niet helemaal begrijpen. Natuurlijk is het veel erger wanneer een familielid, vriend of bekende sterft. Mensen begrijpen je, je kunt met ze communiceren en je hebt er een sterke band mee. Dieren kunnen niet met je praten. Veel mensen zonder dieren begrijpen daarom niet waarom het verliezen van een dier zo kut is.
Ik heb Isa altijd gezien als een soort baby. Een baby toont affectie, kan laten weten wat hij of zij wil zonder te communiceren en is klein en schattig. Precies zoals een dier is. Een kat is als een baby die niet ouder wordt. Een kat is er daarnaast altijd- ze gaan wel eens van huis, maar dan is het nooit ver. Het is extra vreemd en wennen dat er nu geen kat voor de deur staat. Toen ik gisteren laat terugkwam van mijn afspraak voor het Brabants Dagblad, was ze net ingeslapen. In de avond was ze altijd extra aanhankelijk en knuffelig, dus het was zó vreemd om de kat niet meer te zien. Ik had ook echt een brok in mijn keel gisteravond.
De liefde van een dier is heel bijzonder. Ik en mijn familie zijn oprechte dierenliefhebbers. Het klinkt misschien heel dubbel, maar ik ben vandaag naar het asiel geweest. Het is niet dat een kat Isa zomaar kan vervangen, want Isa was écht lief, maar wij missen het heel erg dat er geen kat in huis is. In het asiel zag ik een kater die nog eens behoorlijk leek op Isa, het zou zo haar broer kunnen zijn. In m'n eentje kan ik geen beslissing nemen (de kat wordt uiteindelijk van mijn moeder, want als ik uit huis ga blijft hij/zij hier en neem ik er zelf eentje), dus later ga ik terug met mijn moeder. Uiteraard is het snel om überhaupt na een dag al te denken aan een 'nieuw' dier, maar als je van dieren houdt en de aanwezigheid van een kat gewend bent, begrijp je waarschijnlijk precies wat ik bedoel. A home without a cat is just a house.
Lieve Isa, hopelijk vinden we snel net zo'n leukerd als jij was!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Veel sterkte, ik vind een dier verliezen het zelfde verdriet als je een familie lid verliest omdat je het ook even graag ziet ❤️
BeantwoordenVerwijderenX