Persoonlijk: een moeilijke periode

Hi allemaal!

De laatste dagen is het heel rustig geweest op Irispraat.nl. Natuurlijk zit daar een reden achter- ik en stil? No way ;-). Vandaag wil ik je graag een persoonlijke update geven van alles wat er de afgelopen tijd is gebeurd en dat is helaas geen rozengeur en maneschijn... Lees mee!



Voor wie mij volgt via Instagram komt dit niet als een verrassing, maar voor andere mensen wel: mijn oma is op 31 juli, afgelopen maandag, overleden. Het voelt gewoon nog steeds onwerkelijk nu ik de woorden op papier zet.

Een paar weken geleden kreeg mijn oma het nieuws dat niemand ooit hoopt te krijgen: ze had leukemie, een specifieke vorm van bloedkanker. Ze besloot vrijwel direct dat ze daar niet meer voor behandeld wilde worden. Een keuze waar ik erg veel respect en begrip voor had en heb. Helaas gebeurde er toen iets wat niemand van mijn (grote) familie eigenlijk had voorzien: het ging ERG snel bergafwaarts met mijn lieve oma. Afgelopen zaterdag, dus twee dagen voordat ze stierf, hebben we nog samen gelachen. Sinds afgelopen maandag, 15:40, is ze er niet meer. Mijn oma is 88 jaar geworden.

Voor sommige mensen is een oma iemand waar je af en toe naartoe gaat. Ja leuk, maar eigenlijk heb je er geen zin in. Mijn oma was dus niet zo iemand. Ik ging er twee keer per week, de laatste tijd veel vaker, naartoe. Gewoon omdat het gezellig was en ik écht een fantastisch leuke en grappige oma had. Het zal heel gek worden dat ze er niet meer is. Dat ze niet meer in haar stoeltje naar buiten zit te kijken, al wachtend tot er iemand op de koffie kwam. Dat we niet meer eens in de twee weken samen boodschappen zullen doen- er zijn nog veel meer dingen die ineens wegvallen. Misschien denk je nu 'maar ze had een mooie leeftijd'. Klopt! Maar als iemand nog zo lang zo goed en gezond is, verwacht je gewoon niet dat je iemand ineens kwijt bent. Dat maakt het jammer genoeg niet makkelijker. Zaterdag is de crematie, waar ik zelf iets ga voordragen voor haar. Tot die tijd zal ik verder niet actief zijn hier. Sporadisch zal ik via Instagram iets plaatsen.

In de week voordat ze overleed gebeurde er nóg iets wat ik niemand toe wil wensen: ik raakte onze kat kwijt. Ik zou hem meenemen naar de dierenarts, maar hij ontsnapte in een vreemd dorp uit zijn kooitje. We hebben zó lang gezocht en aangezien het aan een drukke weg (en spoorwegovergang, jakkes) was, maakten we ons heel erg zorgen. Ik zie het echt als een wonder, misschien wel als een teken, dat ik hem twee dagen later toch in de buurt heb gevonden. Ik kon het niet geloven- we konden allemaal wel huilen, zo blij waren we. Als 'ie verder was gaan lopen, was hij waarschijnlijk niet levend terug gekomen.

Bloggen is altijd een fijne afleiding voor mij, net als Instagram. De afgelopen dagen kon ik me er gewoon even niet toe zetten. Ik kon niet denken aan werk, ik kon niet denken aan bloggen- ik kon eigenlijk sowieso niet meer helder denken. Ik was mega moe van het niet kunnen slapen door constant met mijn gedachten bezig te zijn. Ik ga het bloggen weer oppakken vanaf aankomende week. Ik heb de laatste tijd veel pakketjes ontvangen met leuke producten waardoor ik ook heel veel heb om jullie over bij te praten! Aankomende week kun je artikelen verwachten op maandag, woensdag, vrijdag en zondag.

Goed. Ik wilde dit alles toch even kwijt. Het leven is niet perfect. Tegenslagen zijn er om van te leren, dat probeer ik maar even vast te houden ;-)

Tot volgende week!

16 opmerkingen

  1. Jeetje wat heftig allemaal zeg. En ook erg dat het zo snel achteruitging met je oma. Heel veel sterkte en natuurlijk gecondoleerd!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wij hebben onlangs ook afscheid moeten nemen, het is zwaar. De afgelopen jaren nog een opa en oma verloren, ja ze waren alledrie op leeftijd, maar hard en moeilijk blijft het toch. Het verdriet is er niet minder om.

    Heel veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Pff nou inderdaad! Ik had helaas al geen opa's meer maar het blijft moeilijk, ongeacht je leeftijd!

      Verwijderen
  3. Je band met je oma klinkt heel bijzonder. Heel veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. :'(
    Knuffel!
    Wees blij dat je ze kende.
    Ik heb dat jammergenoeg allemaal moeten missen :(

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ah dankjewel voor je lieve reactie! Ik ben inderdaad dankbaar dat ik best wat jaren van mijn leven opa's en oma's heb gehad! Hopelijk heb je wel veel andere lieve familieleden en vrienden xx

      Verwijderen
  5. Super veel sterkte, dit soort dingen zijn nooit leuk.. Ik wens jou en je familie het beste toe in deze moeilijke tijd. <3

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Oh jeetje... heel erg veel sterkte meis! Logisch dat het even stil is op je blog!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Nogmaals take care lieve Iris <3. Hoe oud iemand ook is, dat maakt het gemis niet minder. Ik had ook altijd zo'n goede band met mijn oma, helaas leeft zij ook niet meer, en vind het dus super mooi dat jij ook zo'n bijzondere band met haar had. Wat rest zijn de mooie herinneringen :) Ik hoop dat jullie haar een mooi afscheid kunnen geven en wens je heel veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Leukemie is en blijft een rotziekte. Zelf ook van dichtbij meegemaakt hoe snel iemand dan bergafwaarts gaat. Het zal de aankomende tijd een beetje onwennig worden voor je, maar jij komt er wel doorheen. Nogmaals heel veel sterkte voor jou en je familie <3

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Heel veel sterkte Iris. Wat klote dat het allemaal zo snel is gegaan :( Kan me voorstellen dat je daardoor niet zo zin hebt om te bloggen. Pak je tijd. Heel veel sterkte alvast voor morgen.

    BeantwoordenVerwijderen

Thanks voor je reactie!