(even) In een dip zitten

Hiiii allemaal! Vandaag een heel andere blog dan jullie gewend zijn. Ik schemer af en toe wel eens iets door over mijn persoonlijke leven, maar eigenlijk zijn er heel veel dingen waar ik nooit iets over vertel. Het leven is niet altijd koek en ei en daar wil ik je vandaag wat meer over vertellen!


Ik schrijf dit overigens niet omdat ik medelijden nodig heb, maar eerder omdat ik het fijn vind om dit van me af te schrijven. Ik hoor ontzettend vaak dat ik sterk en zelfverzekerd overkom, maar soms sta ik ook wankel in mijn schoenen. Ik weet zeker dat er veel mensen zijn die in een soortgelijke situatie zitten als ik. Misschien heb je iets aan mijn verhaal of wil je je eigen verhaal kwijt: please do!

Ik ben nu 23 (net geworden) en ik merk dat ik een beetje de weg kwijtraak. Dat klinkt heel gek en extreem, maar zo wil ik het zelf niet zien. Ik weet gewoon even niet waar ik naartoe moet op drie van de belangrijkste punten in het leven, namelijk wonen, relatie en werk.

Studie en werk
Zoals jullie misschien wel weten ben ik nu precies één jaar geleden afgestudeerd aan de Fontys Hogeschool Journalistiek. Ik had het 'geluk' dat ik meteen met mijn neus in de boter viel en verschillende opdrachtgevers aan m'n lijstje toe mocht voegen. Daarnaast verdien ik nu af en toe bij met mijn blog- iets wat ik nooit voor mogelijk had gehouden. Toch ben ik, na een jaartje werken, heel erg aan het twijfelen over of ik door moet gaan met wat ik nu aan het doen ben. Wil ik wel blijven freelancen? Voor welk bedrijf wel, en voor welk bedrijf misschien niet meer? Verdien ik wel genoeg? Word ik hier écht blij van? Het zijn van die typische twintiger-vragen, eigenlijk.

Geld is altijd een belangrijk onderdeel van mijn leven geweest en dan niet per se in positieve zin. Ik ben niet iemand die extreem goed kan sparen, hoewel ik de laatste tijd wel goed bezig probeer te zijn. Het nadeel van mijn baan is dat ik soms geen werk heb. Ik kán een bedrijf ook niet pushen: als er geen werk is voor mij, is er even geen werk. Het is zoals het is, maar financieel is dat niet handig. Een vaste baan zou een goede oplossing zijn, maar aan de andere kant ben ik dan heel veel kwijt. Ten eerste al mijn opdrachtgevers en ten tweede heel veel vrijheid.

Uit huis?
Toen ik weer thuis ging wonen (begin 2015), vond ik het wel even prima. Ik had mijn hele spaarrekening in mijn studententijd gestopt en ik moest ervoor zorgen dat mijn spaarrekening weer ergens op ging lijken. Dat ging prima! Toch is het als freelancer heel moeilijk om een woning te vinden. Het is lastig om een goede schatting van je inkomen te doen en het woonaanbod (in Zaltbommel, waar ik graag wil wonen) is erg klein. Ik ben wekelijks wel aan het kijken, maar nog niet met succes. Als ik een vaste baan zou vinden/nemen, wordt de kans groter dat ik een woning kan vinden die bij mij en mijn situatie past.

Relatie
Over het algemeen heb ik het prima in m'n eentje, maar ik zou natuurlijk liegen als ik zou zeggen dat een relatie me niet leuk lijkt. Het klinkt misschien suf, maar als je geen relatie hebt worden bepaalde dingen best lastig. De eeuwige 'heb je nog geen vriend' discussie, bijvoorbeeld. Ik heb niet het 'geluk' gehad dat ik op jonge leeftijd iemand tegenkwam waar ik een serieuze relatie mee kreeg (of wilde). Als je dat wel hebt, kun je nadenken over samenwonen. Op financieel gebied scheelt dit gewoon ontzettend veel. Die optie heb ik momenteel niet én daarnaast vind ik het erg fijn om eerst een paar jaar op mezelf te wonen. Ook hebben veel vrienden wél een beginnende of steady relatie. Ik zie daardoor absoluut in dat het fijn is dat je op iemand terug kunt vallen.

Het is al best een tijd geleden dat ik iemand tegenkwam waar ik echt geïnteresseerd in was. Ik ontmoet voor mijn werk bijna dagelijks nieuwe mensen, maar het is niet dat ik zomaar aan iedere man mijn telefoonnummer geef, haha! Tijdens het uitgaan focus ik me ook liever op de mensen waarmee ik ben, dan dat ik op jacht ga naar iemand die mij misschien één avondje leuk vindt. Andersom sta ik ook niet per se open voor mannelijke aandacht waar ik op langere termijn geen zak aan heb.

Misschien ben ik veel te kritisch en misschien ben ik ook wel ouderwets, maar ik vind Tinder en alle andere date-opties een verschrikkelijk idee. Ik moet er niet aan denken om met tientallen mensen op date te gaan voordat ik iemand tegenkom die ik leuk vind. Als ik verhalen van vriendinnen hoor, ben ik om eerlijk te zijn blij dat ik nooit aan Tinder begonnen ben. Sowieso is het niet aan mij besteed om krampachtig op zoek te gaan naar een relatie.

En nu?
Het zijn vooral korte momenten waarop ik merk dat ik even in een dip zit. Ik zit op een soort van keerpunt in m'n leven- ik weet dat er iets gaat gebeuren, maar ik weet niet wat en hoe dan. Ik heb het deels zelf in de hand, maar deels ook niet. Soms maakt mij dit ook wel onzeker. Ik heb voor mezelf wel een soort deadline gesteld dat ik op het einde van dit jaar meer dingen op een rij wil hebben. Of ik doorga met freelancen, bijvoorbeeld. Dat wil ik dan voor het 'echie' besluiten. Misschien moet ik over een halfjaar wel heel hard lachen om wat ik nu allemaal heb geschreven- wie weet!

Herken jij mijn 'twintigersdilemma' of juist helemaal niet?

6 opmerkingen

  1. Mooi geschreven, ik zou er goed over nadenken of je andere job wilt of niet :)
    Maar je moet vooral doen wat jij leuk vind! Aawhh...je ga ooit wel eens de prins op het witte paard tegen komen ;), geniet nu maar van het vrijgezel leven!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik noem het de quarter life crisis :P heb er flink last van gehad. Ik ben dan ook veel belemmerd door m'n angststoornis, bijna 2 jaar thuis zitten is geen pretje. Ik heb eindelijk een keerpunt kunnen vinden, na de zomer ga ik weer studeren :) ook al ben ik tering oud om aan een studie te beginnen :P

    Je bent nog jong (klinkt alsof ik zelf super oud ben maar dat valt ook mee, bijna 23) en als ik jou was zou ik gebruik maken van alle tijd en ruimte die je hebt om uit te vogelen wat je gelukkig maakt.

    Ik probeer altijd te denken: mijn leven moet iets zijn wat ik leuk vind en waar ik blij van word. Op die manier heb ik ook m'n studie gekozen, m'n blog begonnen enzo. Als je gelukkig wordt (en het misschien nodig hebt) van freelancen kun je daar voor gaan. Meer opdrachtgevers zoeken, meer netwerken etc. Als je een vaste baan tegenkomt die je heel erg leuk lijkt kun je dat ook doen, en je kan ook altijd na een tijd switchen.

    Je komt er wel uit! Tinder vind ik trouwens vet zuur maar ik ken wel mensen die er een serieuze vaste relatie uit hebben geknepen :P

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik herken je wel hoor. Soms heb je van die periodes dat je wat meer twijfelt aan bepaalde zaken en je afvraagt welke kant je op wil. Dingen van je afschrijven kan hierbij al enorm helpen. Verder is het natuurlijk lastig om advies te geven van buitenaf. Het beste is natuurlijk om te doen waar je hart ligt, maar dat is niet altijd mogelijk... Dit zijn lastige dingen die misschien even tijd nodig hebben. Keuzes maken is moeilijk, ik ben daar ook niet goed in. Maar het enige wat slechter is, is géén keuze maken. Want dan zit je zo half-half ergens tussenin. Mijn reactie is misschien wat warrig hihi, maar je snapt misschien wel wat ik bedoel.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dingen van je afschrijven is altijd goed. Ik ben allang geen 20 meer, maar herken het wel... soms moet je even afstand nemen en vaak valt alles op zijn plek. Geef het tijd :)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik heb dit ook HEEL erg gehad toen ik een jaartje of 25 was en net van school kwam. Uiteindelijk is het goedgekomen hoor! Maar herken het zeker wel!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik denk dat dat wel wat de typische vragen zijn die bij de leeftijd horen... (Behalve dan wat betreft je baan, aangezien heel wat twintigers "gewoon" een vaste job hebben)
    Het is denk ik vooral goed dat je bij al die dingen wel eens stil staat...

    BeantwoordenVerwijderen

Thanks voor je reactie!